ADAM BAŁDYCH
Liryk skrzypiec, znakomity kompozytor, jeden z najwyżej notowanych wiolinistów jazzowych w Europie.
Jego styl ewoluował od utworów eksponujących wirtuozerię ku muzyce impresyjnej, wyciszonej, zniuansowanej dynamicznie, artykulacyjnie i bogatej w kolory. Jedną z najbardziej rozpoznawalnych cech gry Bałdycha jest kantylenowa melodyka podawana ciepłym, miękkim brzmieniem i ozdabiana charakterystycznymi zaśpiewem, wywodzącym się wprost z muzyki etnicznej. Artysta wielokrotnie wspominał o inspiracjach kształtujących jego sztukę. A są nimi: polski jazz, muzyka klasyczna i rodzimy folklor.
Wykorzystuje wszystkie możliwe techniki gry i sposoby artykulacji, jakie światowa wiolinistyka wypracowała przez wieki; wprowadza też własne rozwiązania, w tym śmiałe efekty sonorystyczne. Używa skrzypiec tradycyjnych i barytonowych, które poszerzają skalę i wolumen brzmienia jego muzyki.
Od pewnego czasu tworzy autorskie opracowania dzieł klasycznych – od muzyki średniowiecznej mistyczki Hildegardy z Bingen, Allegriego i Tallisa po awangardę XX wieku.
Na stałe jest związany z monachijską ACT Music, dla której nagrał: „Imaginary Room”, „The New Tradition”,”Bridges”, „Brothers”, „Sacrum Profanum” oraz „Poetry” z udziałem trębacza Paola Fresu.
Materiał z najnowszego albumu Kwintetu Bałdycha i Fresu zostanie zaprezentowany podczas jedynego koncertu w Filharmonii Krakowskiej.
PAOLO FRESU
Obok Enrica Ravy, jeden z najbardziej cenionych włoskich muzyków jazzowych. Zresztą Rava był bodaj pierwszym, który dostrzegł jego ogromny talent, technikę i kreatywność.
Stało się tak podczas letnich warsztatów jazzowych w Sienie, gdzie Rava był jednym z wykładowców; po latach do grona pedagogów dołączył również Fresu.
Jest absolwentem Konserwatorium w Cagliari, uczęszczał też do Szkoły Muzyki i Sztuk Scenicznych Uniwersytetu w Bolonii.
Porusza się w szerokim spektrum stylistycznym – tworzy tematy jazzowe, muzykę awangardową, teatralną, filmową, projekty multimedialne, ale także piosenki i utwory taneczne. Owocem tych wszechstronnych działań jest ponad 130 albumów z jego muzyką.
Występuje i nagrywa głównie z artystami włoskimi (w tym z Ravą), ale na koncie ma również współpracę z Carlą Bley, Nguyenem Lee, Ralphem Townerem, Omarem Sosą i Urim Cainem. Chętnie nawiązuje do brzmienia i stylu gry Davisa z okresu cool (używa wtedy tłumika) oraz do muzyki włoskiej, z jej śpiewnością i liryzmem.
Popularny w Europie, został doceniony również w Stanach, gdzie otrzymał doktorat honorowy Berklee College of Music.